توسط نرگس
| چهارشنبه ۲۹ فروردین ۱۳۹۷ | 11:6
هیچ زمانی تو عمرم انقدر از اطرافیانم فاصله نگرفتم. نه رفتم. نه زنگ زدم. ترجیح میدم به جای گله و شکایت بفهمن کسی که مریضه اصلا یادش نیست چیزی. کسی که غرق در چیزیه(حالا من خودمم نمیفهمم اون چیه) و نمیتونه بیرون بیاد، بهش به چشم آدم سالم نگاه نکنید. دلم میخواد اینارو بگم. ولی دوست دارم خودشون بفهمند ولی چطور باید بفهمند؟
اینارو دو سه روز پیش نوشتم ولی ثبت نکردم خروجو زدم حالا میام میبینم هست!