توسط نرگس
| چهارشنبه ۷ آذر ۱۳۹۷ | 14:17
من، زمانی تونستم با کتاب بینوایان ارتباط برقرار کنم که شروع کردم به بلند بلند خوندنش! اون خط فوق العاده ریز و متن سنگین، باعث شده بود مثل بچه دبستانی باشم در برابرش. ولی بعد وقتی باصدای بلند خوندمش ، در مدت کوتاهی انقدر برام راحت و روون و لذت بخش شد که خدا میدونه! بهار و تابستون امسال، هر پنجشنبه و جمعه، مثل بچه های خوب نشستم کارتونشو که جدید هم بود دیدم و حتی باهاش اشک ریختم! و بعد تصمیم گرفتم از خیابون انقلاب نسخه اصل و قدیمیشو پیدا کنم. (پیدا کنم درین جا معنی برام پیدا کنند رو میده!) و وقتی دو جلد قطور بینوایان رو در دست گرفتم انگار بهم یک گردنبند طلا دادند! زینتی برای مغز.
پ.ن: فعلا جلد اولم.