بعضی وقتا آدم دلش میخواد یه حرفای خیلی خیلی ساده و حتی پیش پا افتاده ای رو بزنه ولی نمیتونه. مثلا امروز، من پشت چراغ قرمز ِ شصت هفتاد ثانیه ای بودم، جلوترین ماشین هم بودم، گلفروش و شیشه پاک کن و اینا هم عقب تر ازینی بودن که بهم گیر بدن. موبایلم دم دست بود خواستم چک کنم، رفتم تلگرام دیدم م آنلاینه، خواستم بگم من الان پشت چراغ قرمزم و دارم بهت پیام میدم/یه همچین حرفایی. بعد یکم پیامای بالاترو دیدم و گفتم اوه اوه ول کن! بعد گفتم اصلا اونارو هم نادیده بگیرم، چه لوس! بیخیالش شو بابا. ولی اینو دوست داشتم که اون لحظه آنلاین بود. موبایلمو گذاشتم کنار که تا سبز میشه خودم سریعتر از همه برم، مثلا حالا مدال میدن؟ نه ولی اینو دوست دارم که سریع برم بعد تو آینه ببینم اونا جاموندن!
پ.ن: ساعت چهاری که یعنی پنج صبح.